Dit wordt een niet zo heel vrolijk vervolg op het courgettemysterie.
In het vorige verhaal vertelde ik van de aangeknaagde courgettes en de ontdekking van een egel in onze tuin. Na die ontdekking hebben we Eddie, zo hadden we hem gedoopt, elke dag voorzien van egelvoer en dat ging vaak ook schoon op. Gisteren nog gesproken met de buurman over het metselen van een tuinmuur, maar dan moest daarin wel 1 of 2 gaten opgenomen worden zodat Eddie ook in hun tuin kon blijven scharrelen.
Vandaag kwam ik terug rijden van boodschappen doen en ik zag voor me twee fietsers iets ontwijken en er op een aparte manier naar blijven kijken. In de goot zag ik, naar ik in eerste instantie dacht, een uitgebloeide bloemenbol van een Annebel. Da's raar voor deze tijd van het jaar maar ook de reactie van de fietser deed me iets anders vermoeden. Snel de auto geparkeerd en poolshoogte gaan nemen.
Tot mijn grote schrik lag er een dode egel in de goot.
Dat hoeft niet persé onze egel te zijn, dus ik snel Peter erbij geroepen om te gaan kijken op de schuilplaats van Eddie, kijken of hij thuis was.
Helaas trof ik iets anders aan.
Naast Eddie's schuilplaats, trof ik dit kleine egeltje aan. Kleine egel??? Was Eddie dan toch Eddina?
We hebben snel te schuilplaats verder onderzocht, maar alles wat we vonden, geen Eddina.
Wel nog twee broertjes/zusjes van dat kleine egeltje.
Binnen een paar tellen was dus duidelijk:
1. Eddie was toch een vrouwtje,
2. Eddina is waarschijnlijk toch de dode egel in de goot.
3. Eddina's kinderen waren plotseling ouderloos (pappa egel bemoeit zich niet met de opvoeding)
Op internet het telefoonnummer van de egelopvang Zoetermeer opgezocht, daar hadden ze me al eerder geholpen met vragen over het bijvoeren toen we de egel hadden ontdekt.
Het feit dat moeder-egel op dit tijdstip van de dag niet op het nest zat, kon alleen maar betekenen dat de dode egel in de goot waarschijnlijk de moeder van die kleintjes was. Ook het feit dat een van de kleintjes zich buiten het nest waagde, betekende dat ze al even zonder moeder waren en zijn ze op zoek gegaan. Aan de grootte van de egeltjes kon men mij vertellen dat deze egeltjes het nog niet alleen en zonder moeder zouden redden.
Tja, en wat dan? Dan maar de egels naar een opvangmogelijkheid brengen.
Het dichtsbijzijnde egelopvangadres was in Zundert. Na een telefoontje daarnaar toe en het uitleggen van de situatie, was ook hun conclusie dat het hier gaat om weesjes die nog niet oud genoeg zijn om voor zichzelf te zorgen. Dus dan maar de kleintjes uit het nest halen en naar Zundert brengen.
En zo geschiedde.
De egeltjes met nestmateriaal in een curverkrat gezet om naar Zundert te brengen.
Bij de intake werden de egeltjes gewogen. Ze waren 161, 164 en 166 gram. Pas vanaf 200 gram zijn ze oud genoeg om met moeders aan de scharrel te gaan. Terwijl we met de intake bezig waren, waren er ook wat kinderen aan het rondkijken, die hebben meteen een van de kleintjes kunnen zien want die liet zich goed bewonderen.
De kleintjes zullen opgekweekt worden en na verloop van tijd, als ze oud en groot genoeg zijn, zullen ze worden uitgezet. De opvang zal ons daarvan op de hoogte houden, en wanneer ik meer weet, zal ik dat hier laten weten.
Het trieste gevoel overheerst nog, we waren er zo aan gewend om dagelijks een hapje eten klaar te maken voor de egel, maar aan de andere kant, nu hebben de kleintjes nog kans om uit te groeien tot volwassen egels.
En wat nu ook weer kan groeien? De courgettes!
Maar wel met gemengde gevoelend.
