Nailart

Na een wat ingetogen setje in maart, nu weer tijd voor wat uitbundigs.

Met dank aan Natascha van Designer Nails uit Drunen (Twitter @nails_drunen)
Begin mei is het weer tijd voor een nieuw setje.

AC-luxatie, therapie, vervolg

Dat Peter intensieve therapie volgde onder de Spaanse zon, had voor Wima ook consequenties. Peter was al lekker relaxed aan zijn shortbreak begonnen maar Wilma kwam zo'n beetje stuiterend aan. Nog zoveel te doen. Hieronder zie je haar druk bezig met het schrijven van facturen. Zou de idyllische omgeving tot haar doordringen?

Na het schrijven van de facturen en de dagellijkse plons in het zwembad, tijd voor een hapje en een drankje. Bij Carlo staat nog steeds de geitenkaas met appeltjes op de kaart.

En als dat aschter de rug is, volgt een korte siesta, een douche en dan is het alweer tijd voor het middagprogramma dat bestaat uit een simulatiespel "Landrover dealer".
De stand tot nu toe Peter 0, Wilma 14.

Maar tegen de tijd dat de Laro van Peter af is, verpletterd hij die van Wilma. Tot die tijd moeten we het doen met in scene gezette foto's van dummys.



AC-luxatie, therapie

De afgelopen dagen hebben we ons druk bezig gehouden met intensieve therapie. Naast verplicht uitgbereid verwend worden door Ronald en Carlo bij Casa Don Carlos bestond de therapie vooral uit veel genieten van de Spaanse zon, luieren in het van Delft hofje, af en toe een prossesie voorbij zien komen en rond gereden worden door Maurice in zijn Landrover van Andalucian Outback.

Aangemoedigd door twee Bossche huisartsen is Peter druk bezig met revalideren tot zover het kan en mag. Zolang hij maar niet met bochels in zijn pin terug komt bij de orthopeed.
En de rust doet nog meer met je, getuige de volgende foto.

Of het ooit helemaal goed komt met deze jongen, is maar de vraag.

AC-luxatie, vervolg

Het herstel gaat voorspoedig.
Nu de hechtingen eruit zijn, is het dragen van de sling ook beter te doen. Meteen weer gaan werken, naar kantoor gebracht met chauffeur is wel iets waar je aan kunt wennen, toch is het niet erg om straks weer zelf te mogen rijden.

Zo ziet het lidteken er uit.
Niet helemaal goed zichtbaar is de pin die er nog in zit. Dat is een heel pijnlijk verhaal als je per ongeluk de deuropening anders inschat en dan net je schouder raakt. Jodelen is het nog net niet, prettig is het evenmin.
Nog een kleine veertien dagen en dan wordt de pin eruit gehaald. Dat gebeurt in het nieuwe Jeroen Bosch Ziekenhuis. Hopenlijk hebben ze de nijptang bijtijds uit de verhuisdozen gehaald.